Sarılmak | Ferhat Metehan

Soğumuştur bazı kalpler, hatta neredeyse dolmuştur yılların getirdiğiyle ve öylece donmuştur. Yaşıyorsa beden, atmayan kalp olur mu hiç? Atmaz işte bazısı… Attığını sanır insan sadece… Kalp; bedeni yaşatmak sanır vazifesini… Oysa bilmez ki insan ruhu da beslenmeli.

İşte bana tam öyle baktığındaydı buzlarımın ilk çatırdaması. Dokunduğundaydı kalbimin ısınması. Sonra sarıldın… Bir patırtı, bir kütürtü… Anlamaman imkansızdı içimde kopanları.

Sarılmak… Bazen sevinçtir, bazen hüzün. Bazen gariptir sarılmak. Bazen huzurdur. Bazen özlemdir, bazen umut. Bazen masumdur sarılmak ama bazen muzur. Bazen tesadüftür. Bazen mecburiyettir. Bazen yasaktır. Bazen güzeldir. Bazen özeldir. Bazen sevmektir, bazen öfke. Bazen sevgilidir sarıldığın, bazen dost. Bazen ağlamaktır. Bazen vedadır. Bazen özürdür. Bazen ilaçtır, bazen zehir. Bazen öylesinedir. Bazen ölümünedir. Bazen coşkudur. Bazen doymaktır. Bazen doyamamaktır. Bazen kavuşmaktır. Bazen şefkattir, bazen heyecan. Bazen bir limandır. Bazen sadece temastır. Bazen coşkudur. Bazen dinginliktir, bazen fırtına. Bazen deliliktir. Bazen soğuktur, bazen donuk. Bazen takıntıdır. Bazen arzudur. Bazen duygudur. Bazen sadece uykudur. Bazen tebriktir. Bazen barıştır, bazen kavga. Bazen kandırmaktır. Bazen zülümdür. Bazen ödüldür. Bazen içtendir. Bazen deliliktir. Bazen sadece zevzekliktir. Bazen ihanettir. Bazen tesellidir. Bazen cürettir. Bazen şehvettir. Bazen keramettir, bazen tılsım. Bazen af dilemektir. Bazen mutluluktur. Bazen yapmacıktır, bazen doğal. Bazen ilgidir. Bazen sevgidir. Ama çokça aşktır. Sarılmak ‘BİZ’ demektir.

Ve sarılmak; bazen bir ömre bedeldir.

Kucak kucak aşk ve sevgi ile kalın…