Yolun Sonu | Ferhat Metehan
‘Neden soruyorsun; nereye gideyim?
İki yol var demiştim; hangisini seçeyim?
Korkma bebeğim hepsinin sonu aynı.’
Mavi Sakal
Seneler önce, kanın damarlarımda çok daha deli aktığı dönemlerde, ‘Mavi Sakal’ grubunun ‘İki Yol’ şarkısını dinledikçe, şarkının ritminin coşkusu ile mutlu olurdum. İnsan seneler geçtikçe, daha olgunlaştığından, ya da daha kötüsü melankolikleştiğinden olsa gerek, şarkıların ritmi kadar sözlerine de ilgi duyuyor.
İki yol… Hayat da hep yol ayrımlarının geldiği sonsuz sayıda ‘İki Yol’dan oluşmuyor mu? Doğru veya yanlış yol, kolay veya zor yol, güzele veya çirkine giden yol, aşkla veya nefretle biten yol… Bir labirenttir hayat. Hayatımız boyunca yürüdüğümüz yol hep ikiye ayrılır. Ve biz birisini seçeriz. Sonsuz sayıda ‘İki Yol’ ve bu yolları birleştiren sonsuz sayıda ara yol…
Seçtiğimiz her yeni yol, bizi aslında biz gibi olanlardan farklılaştırandır. Hayat kimine göre bir ödül, kimine göre cezadır. Kimine göre cennet, kimine göre cehennemdir. Suriyeli şair Ebulala, ceza olarak gördüğü hayata bakış açısını şu sözlerle özetler: ‘ Beni dünyaya getirenin günahını çekiyorum. Ben bu acıyı kimseye çektirmeyeceğim.’
Ömrümüz boyunca yürüdüğümüz yollarda bizi yoran, yol ayrımlarındaki kararlarımız değil, ara yollarda kaybolduğumuz anlardır. Rotamızı ya aklımızla, ya duygularımızla çizeriz. Yol ayrımlarında aklımız hükmeder bize. Ne zaman duygular çıkar ortaya, işte o zaman ara yollara dalarız. Duygulardır hata yaptıran, yoldan çıkaran. Duygulardır ara yollara saptıran. Duygulardır üzen. Duygulardır ara yollarda bulduklarıyla insanı geçici olarak sevindiren. Duygulardır birer hayal dünyası olan ara yollarda insana vakit kaybettiren.
An gelir gerçekle yüzleşir insan. Hayaller dünyasının tüm ışıkları söner. Her yer kararır. O zaman başlar çile. Vura çarpa, kıra döke döner anayola insan. Artık anayolda zorludur. Yaralıdır, yorgundur insan.
Yazdıklarımı ‘İki Yol’ şarkısının ikinci bölümüyle bitiriyorum. Tüm bu yollarının sonunun aynı, yani ölüm olduğunu unutmadan, hayallerinizden kopmadan, ama hayallere kapılıp ara yollarda da kaybolmadan geçireceğiniz mutlu bir hayat dileğiyle…
‘Neden soruyorsun; nereye gidiyorum?
İki yol var demiştim; birinden gidiyorum.
Gözyaşları bebeğim, hepsinin sonu aynı.
Birinin eksiği, birinin fazlası…’
